⁣بیش تر از نصف از دانشگاه های کشور زیان ده هستند / دانشگاه با کیفیت نداریم

دغدغه از همان نخستين ثانيه های جشن فارغ التحصيلي شروع میشود؛ اگر تا قبل از آن دانشجويان از پشت صندلي های كلاس به رقابت افراد براي دستيابي به شغلي مناسب نگاه می كردند حالا خود مدعي اند و به صف طويل متقاضيان كار پيوسته اند. متقاضیانی که بعد از ناکامی در یافتن شغل دوباره راهی دانشگاه ها می شوند.

فرشید شکرخدایی رئیس کارگروه رقابت، خصوصی سازی و سلامت اداری اتاق بازرگانی ایران در اینباره  به پول نیوز می گوید: قرار بود تحصیلات عالی، توانمندی‌های فردی او را توسعه دهد، دانایی و خرد و مهارت‌هایش را افزون کند و راه را برای پیشرفت اقتصادی و بهبود جایگاه اجتماعی‌اش هموار سازد اما چنین نشد؛ دانشگاه تنها به خط تولیدی تبدیل شده اند که محصولش تنها به در نظام آموزش عالی می خورد، لیسانس تربیت می کنیم که فوق لیسانس بخواند ، فوق لیسانس تربیت می کند که وارد مقطع دکتری شود، دکتر تربیت می کنیم که عضو هییت علمی شود.

نیمی از دانشگاه های ایران زیان ده هستند
“نیمی از دانشگاه های کشور زیان ده هستند و هزینه آموزش آنها بیش از درآمدشان است . درست است که دانشجو دانشگاه  پول می‌دهند اما محصولی که نظام آموزش عالی تحویل می دهد دانشجو نیست بلکه تنها  دانش آموز را به دانش آموخته تبدیل می‌کند.”شکرخدایی با تاکید بر اینکه مشتری نظام آموزش عالی بازار کار است تنها خود این نظام ، در پاسخ به این سوال کدام یک از دانشگاه های کشور با کیفیت هستند، گفت: ما در ایران دانشگاه با کیفیتی نداریم . شاید فکر کنید که دانشگاه هایی همچون شریف یا علم و صنعت باید کیفیت بالایی داشته باشند . اما مساله اینجاست که دانشگاه صنعتی شریف در تبدیل دانش آموز به دانش آموخته با کمال بسیار خوب عمل می کند، اما  محصول این دانشگاه  درایران نمی ماند و کارایی در اقتصاد و زندگی ما ندارد که نشان دهد این دانشگاه  باکیفیت است یا بی کیفیت. مثل این است که شما بهترین مواد اولیه را دریافت کنی ، بهترین اتومبیل را نیز بسازی ولی در نهایت محصول نهایی به صورت رایگان به دیگر کشور ها صادر کنی .

ضایعات نظام آموزش عالی وارد صنعت می شود
او که معتقد است ضایعات چرخه تولید نظام آموزش عالی تنها وارد صنعت می شود، ادامه داد : درحالی که باید خروجی این نظام های آموزشی به سمت کسب و کار رود و مشتری آن باید قاعدتا کسب و کار باشد اما در یک دور باطل به خود آموزش برمی گردد و در یک سیستم درون گرا پول می گیرد تا برای خود استاد دانشگاه تربیت کند. تنها موفقیت را به مقاله های ISI و تربیت استاد دانشگاه می داند. در نتیجه مدیریت کیفیت در آموزش عالی حلقه گمشده است. چرا که زمانی که فارغ التحصیل سیستم آموزش وارد عرصه کار می شود باید بار دیگر توسط کارفرما آموزش ببیند و این به معنی آن است که محصول نظام آموزش عالی بسیار نامرغوب است.
این فعال بخش خصوصی عدم تناسب تحصیلات دانشگاهی مدیران دستگاه های دولتی و نهادهای حاکمیتی را مورد انتقاد قرار داد و افزود:  بهره وری نیروی انسانی در ایران بسیار پایین است و بخشی از آن مربوط به استخدام های تحمیلی و بخش دیگری هم به نبود ارتباط دانشگاه و صنعت برمی گردد.

پول نیوز؛ باران ایمانی|